خیلی جاها درنگ جایز نیست. وقتی یکی مضطرّه، داره داد می زنه، می گه "کمک". بی درنگ باید بری به دادش برسی. وقتی لحظه ی آخر می رسی به ایستگاه، می بینی قطار می خواد راه بیافته، بی درنگ باید بری از اولین درب وارد بشی، بعدا با درنگ جاتو پیدا بکنی. ولی وقتی می خوای از کسی ناراحت بشی، وقتی می خوای عصبانی بشی، وقتی می خوای جواب بی ادبی کسی رو بدی؛ درنگ کن. نکنه اونقدر کوچیک و حقیر باشی که برای تسکین دادن درد حقارتت بخوای عصبانیتی بروز بدی! به خاطر تسکین درد جهلت بخوای دادی بکشی! نکنه شرمنده بشی، مثل جاهلا، که نشونه ی جهل اینه که اول عمل رو مرتکب می شه بعد تامل و درنگ می کنه، که آیا درست بود یا...
ادامه مطـــلب در منبع...